Street harassment, such as sexual harassment, verbal harm and other unwanted behaviour is steadily increasing in Europe’s cities. The scale of the problem can vary from neighbourhood to neighbourhood, but it is indeed a daily problem for many women in our cities and it is a big issue.

It is also the main reason for the increasing sense of insecurity in our cities. Crime rates are falling, but the sense of insecurity is increasing and this can be explained by this. After all, no separate statistics are kept on the number of cases of street intimidation. Furthermore, very few women are still prepared to report what happens to them every day to the police. The police are difficult to reach, because daily appointments with the police to then report street intimidation a week later is a hopeless task and, moreover, nothing is done with the complaints.

So women currently only report the serious criminal acts of which they are victims. And there are quite a few of them…

Although the police does not keep separate statistics relating to street intimidation, quite a few of these offences are included in various other qualifications of crimes, including “stalking”, “threats”, “assault and battery”, “robbery with violence”, “indecent assault”, “exhibitionism” and “rape”.

A number of cases of street intimidation are therefore included under one of the aforementioned criminal acts, but not every one of these criminal acts is street intimidation. Furthermore, there are also quite a few cases of street intimidation that are currently not reported and therefore do not appear anywhere in the crime statistics. Furthermore, the criminal acts that are registered and stored under the aforementioned qualifications do not always occur in the public space.

Furthermore, currently only the most serious facts are retained by the police. For example, it is possible that within a report of stalking, a report is also made of street intimidation, but this is not registered in the statistics. In Europe, neither the police nor the administration has detailed figures on the number of cases of street intimidation that occur daily.

And as a result, there is no insight into the number of perpetrators or the perpetrator profile. Moreover, the prosecution of such acts is done through legal channels and it is the prerogative of the public prosecutor’s office to communicate about this. It is important that women and girls who are victims of street intimidation effectively report these acts to the police. The police, for their part, must ensure that it is easier to report street intimidation. Making an appointment is very cumbersome and can often only be done many days after the crime or incident. This is not feasible. One must be able to report immediately and therefore it would be best to register via an online platform.

Only on the basis of reports and indications can perpetrators be tracked down. Only by collecting accurate statistics can law enforcement agencies gain insight into the hotspots and perpetrators, and can targeted action be taken. On the basis of accurate data, infrastructural adjustments can then be made at hotspots, such as lighting and/or camera surveillance, to increase the sense of security and to discourage perpetrators from being active at that location.

The current lax attitude of the European authorities and the police towards street intimidation is really unacceptable.

That is why we want:

  1. Accessible police services. Police stations that are open 24/7, so that women and girls can also walk into an office at the time of the incident to seek protection.
  2. Specialized staff in the police and victim support. A police policy that takes street intimidation seriously and provides employees with the necessary training to deal with reports of intimidation.
  3. An online reporting option specifically for street intimidation, so that every fact is registered. Measuring is knowing!
  4. An annual report from the police services in our city, which specifically focuses on street intimidation and criminal acts that women fall victim to.
  5. A policy that takes the safety of women in public spaces seriously and therefore provides extra lighting and camera surveillance at hotspots for street intimidation.
  6. An awareness campaign to make it clear to the residents of our city that street harassment of women is not part of our culture and absolutely unacceptable. In addition, women must also be sensitized to report, so that there is a willingness to report again and the problem can be clearly mapped out.


Straatintimidatie, zoals seksuele intimidatie, verbale bedreigingen en ander ongewenst gedrag neemt gestaag toe in de straten van Antwerpen. De omvang van het probleem kan variëren van wijk tot wijk, maar het is wel degelijk een dagdagelijks probleem voor veel vrouwen in onze stad en het is een groeiend probleem.

Het is ook de belangrijkste reden voor het toenemende onveiligheidsgevoel in onze stad. De criminaliteitscijfers dalen, maar het onveiligheidsgevoel neemt toe en dat is onder meer hierdoor te verklaren. Er worden immers geen cijfers apart bijgehouden over het aantal gevallen van straatintimidatie. Bovendien zijn er erg weinig vrouwen nog bereid om hetgeen hen dagelijks overkomt aan te geven bij de politie. De politie is moeilijk bereikbaar, want dagelijks afspraken met de politie om dan een wek laten melding te gaan maken van straatintimidatie is onbegonnen werk en bovendien gebeurt er niks met de klachten.

Vrouwen doen dus momenteel enkel nog melding van de zware criminele feiten waarvan ze slachtoffer worden. En dat zijn er wel wat…

Hoewel de politie van Antwerpen geen afzonderlijke cijfers bewaart met betrekking tot straatintimidatie, zitten er wel heel wat van deze feiten vervat in verschillende andere kwalificaties, waaronder “belaging”, “bedreiging”, “slagen en verwondingen”, “diefstal met geweld”, aanranding van de eerbaarheid”, “exhibitionisme” en “verkrachting”. 

Een aantal gevallen van straatintimidatie staan dus onder een van voormelde criminele feiten, maar niet elk van deze criminele feiten is straatintimidatie. Bovendien zijn er ook een heel aantal gevallen van straatintimidatie die momenteel niet aangegeven worden en dus ook nergens voorkomen in de criminaliteitsstatistieken. Bovendien doen de criminele feiten die wel geregistreerd en bewaard zijn onder voornoemde kwalificaties zich niet altijd voor in de publieke ruimte. 

Momenteel worden bovendien enkel de meest zwaarwichtige feiten weerhouden door de Antwerpse politie. Het is bijvoorbeeld mogelijk dat binnen een aangifte voor belaging tevens melding gemaakt wordt van straatintimidatie, maar die wordt dus niet geregistreerd in de statistieken. In Antwerpen heeft de politie noch het bestuur gedetailleerde cijfers over het aantal gevallen van straatintimidatie die zich dagelijks voordoen. 

En bijgevolg heeft men dus ook geen zicht op het aantal daders of het daderprofiel. De vervolging van dergelijke feiten verloopt bovendien via gerechtelijke weg en het behoort tot het prerogatief van het parket om daarover te communiceren. 

Het is van belang dat personen die het slachtoffer worden van straatintimidatie deze feiten effectief melden bij de politie. De politie moet van haar kant zorgen dat het eenvoudiger is om straatintimidatie te melden. Een afspraak maken is in Antwerpen zeer omslachtig en kan dikwijls pas vele dagen na de feiten. Dit is niet werkbaar voor feiten van straatintimidatie die onmiddellijk aangegeven moeten kunnen worden en dus best via een online platform geregistreerd worden.

Alleen op basis van meldingen en aanwijzingen kunnen daders immers opgespoord worden. Enkel door het verzamelen van accurate cijfers ordediensten een zicht op de hotspots en daders, en kan er dus gericht opgetreden worden. Op hotspots kunnen er op basis van accurate gegevens dan vervolgens ook eventueel infrastructurele aanpassingen gedaan worden, zoals verlichting en/of cameratoezicht, om het veiligheidsgevoel te verhogen en daders te ontraden actief te zijn op die locatie. 

De stad Antwerpen heeft geen objectief zicht op het aantal gevallen van straatintimidatie, maar  heeft enkel op basis van bevragingen via de Stadsmonitor een subjectief zicht op het percentage van inwoners dat aangeeft recent zelf in de buurt lastig gevallen te zijn. 

De bevragingen via de Stadsmonitor verlopen volcontinu en maken het mogelijk om de evoluties over de jaren heen en op districtsniveau in beeld te brengen. Als bijlage kan u per postcode de resultaten van deze enquête terugvinden – met specifieke aandacht voor: 

• Personen die aangeven in hun buurt zelf last te hebben ondervonden tijdens de afgelopen maand (lastig gevallen worden op straat). 

• Personen die aangeven in hun buurt zelf lastte ondervonden tijdens de afgelopen maand (lichamelijk geweld en bedreigingen). 

Uit het recentste cijfers van de burgerbevraging Gemeente- en Stadsmonitor 2023, waarbij Antwerpen vergeleken wordt met het Vlaams Gewest blijkt dat het onveiligheidsgevoel van de Antwerpenaar maar liefst dubbel is ten overstaande van dat de gemiddelde Vlaming.

Meer dan de helft van de Antwerpenaren geeft aan zich ‘vaak/altijd’ en ‘Af en toe’ onveilig te voelen in de stad. Dit is een aanzienlijk groter aantal dan de gemiddelde Vlaming.

Hoewel er geen exacte cijfers beschikbaar zijn, zijn er overduidelijke aanwijzingen dat er een probleem in Antwerpen dat dringend onderzocht dient te worden en met wetenschappelijke cijfers in kaart gebracht moet worden.

De huidige lakse houding van het stadsbestuur en de politie tegenover straatintimidatie kan echt niet meer door de beugel.

Daarom willen wij: 

  1. Bereikbare politiediensten. Politiekantoren die 7/24 open zijn, zodat vrouwen en meisjes ook een kantoor kunnen binnenlopen op het moment van de feiten om bescherming te zoeken.
  2. Gespecialiseerd personeel bij de politie en slachtofferhulp. Een politiebeleid dat straatintimidatie serieus neemt en medewerkers de nodige opleiding geeft om met meldingen rond intimidatie om te gaan. 
  3. Een online aangifte mogelijkheid specifiek voor straatintimidatie, zodat elk feit geregistreerd wordt. Meten is weten!
  4. Een jaarlijks rapport van de politiediensten in onze stad, waarin specifiek de focus ligt op straatintimidatie en criminele feiten waarvan vrouwen slachtoffer worden.
  5. Een beleid dat veiligheid van vrouwen in de openbare ruimte serieus neemt en daarom extra verlichting en camerabewaking voorziet op de hotspots voor straatintimidatie.
  6. Een sensibiliseringscampagne om duidelijk te maken aan de inwoners van onze stad dat straatintimidatie van vrouwen niet tot onze cultuur behoort en absoluut niet kan. Bovendien moeten ook vrouwen gesensibiliseerd worden om aangifte te doen, zodat er terug een aangifte bereidheid komt en het probleem duidelijk in kaart kan gebracht worden.

Vlaams Belang Antwerpen neemt alvast het voortouw in de strijd tegen straatintimidatie. Met de website stopstraatintimidatie.org starten we een sensibiliseringscampagne naar Nederlands model, waar men verder staat in de aanpak van deze problematiek.

Via dit formulier start VB Antwerpen alvast met het verzamelen van data over straatintimidatie:

https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSeDu9pY38UzLCwIOTl82YGNH7Brkjl1L3eV63AyPQnqcQfFGw/viewform?usp=sf_link

©2024 WOMEN AGAINST ISLAMIZATION

Log in with your credentials

Forgot your details?